شنیدم‌ که‌ عزیزی فرمودند که وزارت بهداشت متولی گردشگری درمانی می باشد!

دوست عزیز! وزارت بهداشت نه تنها متولی گردشگری سلامت نیست، که متولی هیچ نوع گردشگری نمی باشد، و برابر قانون، این گردشگری بخت برگشته در این مملکت متولی و صاحاب خاص خودش را دارد! یکی نیست بگوید از مدتی که یک گردشگر سلامت در ایران حضور دارد، چند وقتش در بیمارستان می گذرد که شما شده اید متولی گردشگری سلامت! یا شاید باقی امورات و اقامتش برای آقایان مهم نیست؟ و یا شاید برای آنهم نقشه ای کشیده اید که ما بی خبریم و فردا صبح قرار است با سورپرایزی جدید روبرو شویم!؟

به نظر میاید دوستان مدتی ست، روپوش سفید خود را درآورده اند و به جای آن، ردای تجارت بر تن کرده و کلاه ایمنی بر سر گذاشته اند، که اینچنین تاجروار، شرکت های عجیب و غریب تاسیس می کنند و دلواپس یک قران دوزار این شرکت ها، با بانک مرکزی مکاتبه می نمایند و مهندس وار کلاه ایمنی بر سر گذاشته و در باب استارت اپ ها و نرم افزارها، سخن ها می رانند، آنهم در مورد صنعتی که ماشاالله صغیر و کبیر، بدون حضور صاحب خانه و گردانندگان اصلی چرخ های این صنعت، دورهمی برگزار می کنند!

خلاصه اگر وقت کردید از جلد تاجر و مهندس خارج شوید، دقایقی هم در جامه ی سپید و بی آلایش پزشکی و در نقش اصلی خود که همانا سیاست گذاری در باب درمان بیماران ایرانی و غیر ایرانی در بیمارستان های این مملکت می باشد، دورهم دو خط تدوین بفرمایید، که بدانیم این روزها پروتکل پذیرش بیماران غیر ایرانی، با توجه به شرایط خاصی که کووید ۱۹ ایجاد کرده، چکونه است!! یا سری به بیمارستا نها، بخصوص بیمارستان هایی که انجام پروسیجرهای خاص مانند پیوند اعضا در انحصار آنهاست، بزنید، بلکم دستی به سر و گوششان کشیدید، و راه را برای تعامل ما شرکت های نگون بخت با بیمارستان ها هموارتر کردید! ثواب دارد به ولله!

وزارت خانه های بهداشت در کشورهای رقیب، گوشمان را کر کردند و دلمان را آب کردند، از بس پروتکل تدوین نمودند و اقداماتشان را در نحوه پذیرش بیماران خارجی به رخمان کشیدند!

احیانا جای دوری نخواهد رفت، اگر نگاهی به هند و ترکیه بیاندازید و از روی دستشان، چهار صفحه دستورالعمل بنویسید و به شرکت های گردشگری سلامت بدهید، ما هم آن را حلوا حلوا خواهیم کرد و هلهله برپا می کنیم که آقا بروید کنار! ما هم هستیم!

آخر آنچه ما تا به حال از وزارتخانه مؤدب، محترم، خوشنام و علمی بهداشت دیده بودیم، همین بوده! والا تا به حال ندیده بودیم یک گوشه ای از این وزارتخانه ی دوست داشتنی، رسالت بهداشتی و درمانی خود را فراموش کند و فاش و بی محابا، رنگ و بوی تجارت و مهندسی به خود بگیرد!

لذا اگر دردمان را دوا نمیکنید، بگذارید این یک وزارتخانه برای ما همچنان، همانجور خوشنام، مردم دار و محبوب باقی بماند و ما هم همچنان به پروانه ای که از این وزارتخانه گرفته ایم، ببالیم و سرخوشانه، زیر پرچمش، هر کداممان، در نقش خودمان، با افتخار به ایرانیان خدمت کنیم.

روپوش سفیدتان سلام رساند و گفت که در گوشتان بگویم: “دلش برایتان تنگ شده…”